Blessing and Imprecation in Ancient Iranian and Middle Persian Works

Authors

1 Assistant Professor, Jiroft University

2 MA in History

Abstract

Blessing and imprecation (prayer and curse) are of the main themes in religion, culture, mythology, and literature, which have appeared historically, along with each other, in pre-Islamic literature, panegyric odes, and various literary types. This descriptive-analytic study aims at studying different aspects of blessing and imprecation in pre-Islamic (ancient and middle) works. In this regard, considering the ancient Iranian works (Avesta and Achaemenid engravings), Parthian and middle Pahlavi works (Sassanid emperors and statesmen engravings, the book of Deeds of Ardeshir, Son of Papak, the book of The Memorial of Zarriran, etc.), different types of prayer and curse have been found and their roles in advancement of affairs, goals, the requesters, the requested prayer or curse, functions and their rhetorical aspects have been studied. In Avesta, these two categories, especially blessing and prayer, can be seen more in benedictory parts that are in line with religious goals, teachings, and thoughts based on which demonic creatures are cursed and the divine creatures are blessed. In Achaemenid engravings, prayers and curses aim at encouraging and sometimes deterring in terms of protection of the engravings on the one hand, and indicate the kings’ sense of patriotism due to their prayers for the land, on the other hand. There can be found no curse in the Middle era engravings but prayers have survived. The prayers, in this era, request for long life and victory over enemies. The literary functions of prayer and curse are more prevalent in this era, indicating people's emotional states in different narrative situations.

Keywords

References

کتابنامه
الف. کتاب‌ها
1. ابوالقاسمی، محسن.(1381). تاریخ زبان فارسی. چاپ چهارم. تهران: سمت.
2. ______________ .(1389). راهنمای زبان‌های باستانی ایران. چاپ هفتم. تهران: سمت.
3. اکبرزاده، داریوش.(1385). کتیبه‌های پهلوی. چاپ دوم. تهران: پازینه.
4. اوستا(1371) گزارش و پژوهش جلیل دوست‌خواه. تهران: مروارید.
5. بیهقی، ابوالفضل.(1383). تاریخ بیهقی. تصحیح علی‌اکبر فیاض. به اهتمام محمد جعفر یاحقی. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
6. پورداود، ابراهیم .(1377). گات‌ها. تهران: اساطیر.
7. ____________ .(2536). یسنا. تهران: دانشگاه تهران.
8. ____________ .(بی‌تا). خرده اوستا. بمبئی: انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی.
9. ____________ .(1354).گاثاها. تهران: دانشگاه تهران.
10. پیرنیا، حسن.(1385). تاریخ کامل ایران. تهران: نگاه.
11.تفضّلی، احمد.(1378). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. به کوشش ژاله آموزگار. چاپ سوم. تهران: سخن.
12. دهخدا، علی اکبر.( 1377 ). لغت‌نامه. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران.
13.فره‌وشی، بهرام (1390) کارنامه اردشیر بابکان. چاپ پنجم. تهران: دانشگاه تهران.
14.کلبیسی، عمرشاکر.(1423). نصوص اللعن فی القرآن و اثرها فی الاحکام الشرعیه. بیروت: مؤسّسه الریان.
15. مقدّم، محمد .(1342). راهنمای ریشه فعل‌های ایرانی در زبان اوستا و فارسی باستان و فارسی کنونی. تهران: موسسه مطبوعاتی علمی.
16. معین، محمّد.(1326). مزدیسنا و تاثیر آن در ادبیات فارسی. تهران: دانشگاه تهران.
17. ________.(1363). مجموعه مقالات معین. تهران: معین
18.ناتل خانلری، پرویز.(1365). تاریخ زبان فارسی. چاپ دوم. تهران: نشر نو.
19.نارمن شارپ، رلف.(1388). فرمان‌های شاهنشاهان هخامنشی. چاپ سوم. تهران: پازینه.
20.نوّابی، ماهیار.(1374). یادگار زریران. تهران: اساطیر.
ب.مقاله‌ها
21. آبادانی، فرهاد.(1344). «درخت آسوریک». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات اصفهان. سال دوم. شماره 2و3، صص207تا212.
22. بادامچی حسین و احسان افکنده.(1393). «از آناتوم سومری تا اردشیر پارسی». مطالعات تاریخ فرهنگی. پژوهش‌نامۀ انجمن ایرانی تاریخ. سال پنجم. شماره نوزدهم، صص1تا21.
23. بهابادی، بی‌بی سادات رضی و زهرا پنبه­پز.(1393). «عوامل سلام و لعن در قرآن کریم». فصلنامۀ تحقیقات علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا. سال یازدهم، شماره4. پیاپی24، صص 54تا81.
24. دریایی، تورج.(1380). «کتیبه کرتیر در نقش رجب». نامه باستان. سال اول. شماره اول، صص3تا10.
25. __________.(1383). «کتیبه پهلوی سلوک، داور کابل». مجلۀ فرهنگ. شماره49و50، صص47تا51.
26.نوّابی، ماهیار.(1345). «یادگار بزرگمهر». نشریه دانشکده ادبیات تبریز. سال یازدهم، صص302-334.
ج. منابع لاتین
27.Cheung, johnny .(2007). Etymological dictionary of the Iranian Verb. Netherlands: Brill.
28.Scheper, George.(2005)Encylopedia of Religion. Second Edition, USA: Macmillan Referenc.
29..M. Sprengling. (1953). Third Century Iran, Sapor and Kartir. Chicago
Journal of Iranian Studies
Volume 16, Issue 31
September 2017
Pages 65-80

Files

Share

How to cite

Statistics