کتابنامه
الف. کتابها
1. ابن منظور، محمّدبن مکرّم. (1374ق.). لسانالعرب. بیروت:بیجا.
2. باستانی پاریزی، محمّد ابراهیم.(1367). فرمانفرمای عالم. چ دوّم، تهران: علمی.
3. بهزادی اندوهجردی، حسین.(1378). طنز و طنز پردازی در ایران. تهران: نوبهار و صدوق.
4.تفتازانی، سعدالدین مسعودبن عمر. (1318). شرح مختصرالمعانی. چ سوم، قم: دارالذخائر.
5. تنکابنی، فریدون.(1348). یادداشت های شهر شلوغ. تهران: پیشگام.
6. حلبی، علی اصغر.(1364). مقدّمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران.تهران: پیک.
7. داد، سیما.(1382). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
8. دهخدا، علی اکبر.(1377). لغتنامه. تهران: دانشگاه تهران.
9. شمیسا، سیروس(1386). انواع ادبی. تهران: میترا .
10. _______(1375). معانی. چ چهارم، تهران: میترا.
11. صدر، رویا. (1381). بیست سال با طنز. تهران: هرمس.
12. علومی، محمّدعلی(1393). بررسی طنز در خارستان حکیم قاسمی کرمانی. تهران: سورة مهر.
13. قاسمی کرمانی، قاسم.(1372).کلّیات آثار ادیب قاسمی کرمانی. به کوشش ایرج افشار.کرمان: مرکز کرمانشناسی.
14. میر صادقی، میمنت. (1385) . واژه نامه هنر شاعری( فرهنگ تفصیلی اصطلاحات فن شعر و سبک های آن). چ سوم، تهران: کتاب مهناز.
ب. مقالات
15. پورنامداریان، تقی.(1387). «بلاغت مخاطب و گفتگوی با متن».نقد ادبی. س اوّل، ش 1 ، صص 11- 37.
16. چناری، عبدالامیر(1384).«طنز در شعر حافظ». پژوهشنامه علوم انسانی. ش 45- 46، صص 39-52.
17. خرقانی، حسن .( 1389).«درآمدی بر بحث سوگند در قرآن». فصلنامة الهیات و حقوق. ش1. قابل دستیابی در
http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/86248/1
18. رادفر، ابوالقاسم( 1388). «زبان، صور و اسباب ایجاد طنز». تحقیقات زبان و ادب فارسی. رورۀ 1، شمارۀ 1، صص 107 – 121.
19. سید علوی، سید ابراهیم.(1381).«ادبیات طنز و تعریض». مجلة اندیشة اسلامی. ش 3، صص63-68.
20. شفیعی کدکنی، محمدرضا.(1380). «طنز حافظ» . درج در: تک درخت( مجموعه مقالات، هدیة دوستان و دوستداران به محمد علی اسلامی ندوشن). تهران: آثار و یزدان، 301-311.
21. شوقی نوبر، احمد.(1371). «طنز و شیوه های گوناگون آن». مجلة کیهان اندیشه. ش 42، صص112-126 .
22. طالبیان، یحیی و فاطمه تسلیم جهرمی.(1388) .«ویژگی های زبان طنز و مطایبه در کاریکلماتور». فنون ادبی. س اول. ش 1، صص 13-40.
23. غضنفری، محمّد.(1388).«پژوهش در کاربرد آرایههای ادبی در طنز معاصر فارسی و مقایسة اجمالی آنها در طنز انگلیسی». جستارهای ادبی. ش 165،صص 113- 137 .
24. فتوحی، محمود.(1386).« نگاهی انتقادی به مبانی نظری و روشهای بلاغت سنّتی». ادب پژوهی.س اول. ش 3، صص 9- 37.
25. فشارکی، محمّد.(1388). «علم بیان». پژوهشنامه زبان و ادب فارسی.س اول. ش 2، صص 1-10.
26. قدمنان، رزاق.(1391).«شگردهای مولانا در تبدیل اثری عامیانه به اثری ادبی با تکیه بر حکایت طنزآمیز شهری و روستایی». سبک شناسی نظم و نثر فارسی. ش 18، صص 243-
)