Investigating Aspects of Iranian Organizational Culture in the Levee of Sassanid Court based on Ferdowsi’s Shahnameh

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student of Lyric Literature, Islamic Azad University of Mashhad

2 Assistant Professor, Payam Nour University

Abstract

Levee is the permission for entrance to the court of the king and his sitting on the throne and admitting people. It is considered as one of the most important state regulations and one of the most obvious instances of continuity and sustainability of Iranian culture and its influence on other cultures. Formal ceremonies and celebrations, as well as, admitting ambassadors and representatives of other countries are mentioned as the most significant features of organizational culture. Organizational culture includes a set of sustainable beliefs which are exchanged through symbolic mediums and make sense in humans’ working life. Levee has been known as an organizational culture in the Iranian kings’ courts; as a result, learning its principles has been a part of educational program for the princes, all courtiers, and public people – each according to their own state and level. The princes, particularly, had special education to hold these rituals in the best way or to attend them. The present study, through an analytic and descriptive method, investigates the levee ritual in the historical part of Shahnameh, while the manner of permission, its time and location, as well as its requirements are also studies in order to represent a part of Iranian rich and exact organizational culture.
 

Keywords


1. استونر، جیمز و ادوارد فری‌من. (1375). مدیریت. ترجمۀ علی پارساییان و سید محمد اعرابی. تهران: بازرگانی.
2. ایران‌نژاد پاریزی، مهدی.(1385).اصول و مبانی مدیریّت در جهان معاصر. تهران:مدیران.
3. بلعمی، ابوعلی محمّد­بن­محمد.(1386). تاریخ بلعمی. تصحیح محمدتقی بهار و محمد پروین گنابادی. تهران: هرمس.
4. پیرنیا، حسن. (1362).ایران باستان یا تاریخ ایران زمان بسیارقدیم تا انقراض دولت ساسانی. تهران: دنیای کتاب.
5. ـــــــــــــ .(1388).تاریخ ایران از آغاز تا انقراض ساسانیان. چاپ ششم. تهران: بهزاد.
6. خالقی مطلق، جلال.(1372). گل­ رنج‌های­کهن(برگزیدۀ مقالات دربارۀ شاهنامه). تهران: مرکز.
7. دهخدا، علی‌اکبر. (1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.
8. رابینز، استیفن­پی. (1390).رفتار سازمانی: مفاهیم، نظریه­ها و کاربردها. ترجمۀ علی پارساییان و سیّد محمد اعرابی. چاپ پانزدهم. تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی.
9. رضاییان، علی. (1379). مبانی و سازمان مدیریّت. چاپ یازدهم. تهران: سمت.
10. صافی، احمد .(1380). سازمان و مدیریت در آموزش و پرورش. چاپ سوم. تهران: ارسباران.
11. فردوسی، ابوالقاسم. (1384). شاهنامه. چاپ پنجم. تهران: محمّد.
12. کریستن­سن، آرتورامانوئل.(1378). ایران در زمان ساسانیان. ترجمۀ رشید یاسمی. چاپ ششم. تهران: صدای معاصر.
13. گریفین، مورهد.(1390). رفتار سازمانی. ترجمۀ مهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده. چاپ هفدهم. تهران: مروارید.
14. یارشاطر­، احسان و دیگران. (1380). تاریخ ایران (از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانیان). ترجمۀ حسن انوشه. چاپ سوم. تهران: امیرکبیر.