A Study of Ayyaran’s Practices in Epic and Ayyari Texts

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor of Persian Language and Literature, Shiraz University

2 M.A. Student of Persian Language and Literature, Shiraz University

Abstract

Abstract
Ayyari (chivalry) techniques and practices form a significant portion of epic texts and heroic stories. Ayyaran are men of noble character that are introduced in the story during the ineffectiveness of war and conflict. They increase suspense in story by using special techniques. In this study, ayyaran’s practices have been investigated in a number of epic and Ayyari texts. This Study has been done with the aim of elaborating on the functions and analyzing the devices which create complication or resolution in many stories. For this purpose, after naming each technique, some examples will be given. The investigated texts include Ferdowsi’s Shahnameh, Samak Ayyar, Tarsusi’s Darabnameh, Beighami’s Darabnameh, Borzoonameh and Eskandarnameh. This study has been organized using content analysis method based on library resources. According to the results, the techniques employed by ayyaran for reaching their goal were as follows: changing clothes, transfiguration, disguise, using anesthetic drugs, ring, lasso and box, hiding a defense instrument in the shaft of the boot, entering the enemy’s territory secretly, sniffing the soil to detect a location, and talking in different languages. These techniques/methods show how in epic-Ayyari stories the uniformity of events are avoided and how the readers’ attention is drawn to the influential and important elements which are sometimes beyond war and conflict.

Keywords

References

کتابنامه
الف. کتاب­ها
1. بیغمی، محمدبن‌احمد. (1381). داراب‌نامه. با مقدّمه و تصحیح و تعلیقات ذبیح‌الله صفا. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
2. ترسوسی، ابوطاهر محمدبن‌حسن بن علی بن موسی. (1374). داراب‌نامه. به‌کوشش ذبیح‌الله صفا. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
3. حاکمی، اسماعیل. (1382). آیین فتوّت و جوانمردی. تهران: اساطیر.
4. حکیم، منوچهرخان. (1327). اسکندرنامه. تهران: کتاب‌فروشی و چاپ خانۀ علی­اکبر علمی.
5. خانلری. پرویز. (1367). شهر سمک. تهران: انتشارات آگاه.
6. عنصرالمعالی، کیکاووس­بن­اسکندر­بن­قابوس­بن وشمگیر. (1371). قابوس­نامه. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. چ ششم. تهران: انتشارات علمی.
6. فردوسی، ابوالقاسم. (1374). شاهنامه. تهران: قطره.
7. کاتب ارجانی، فرامرزبن‌خداداد. (1347). سمک عیار. به‌کوشش دکتر پرویز ناتل خانلری. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
9. کاشفی، مولانا­حسین. (1350). فتوّت­نامۀ سلطانی. به کوشش محمد­جعفر محجوب. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
10. کربن، هانری. (1383). آیین جوانمردی. ترجم احسان نراقی. تهران: سخن
11. کوسج، شمس‌الدین محمد. (1387). برزونامه (بخش کهن). تصحیح اکبر نحوی. تهران: میراث مکتوب.
12. محجوب، محمّدجعفر. (1382). ادبیّات عامیانۀ ایران. به‌کوشش حسن ذوالفقاری. تهران: چشمه.
13. محمود، احمد. (1379). درخت انجیر معابد. تهران: معین.
14. گیار، مارینا. (1389). جامعۀ آرمانی مبتنی بر جوانمردی. ترجمۀ ع. روح­بخشیان. تهران: کتاب روشن.     
15. معین، محمّد. (1350). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.
ب. مقاله ­ها
1.جلالی پندری، یدالله، حسینی، رقیّه. (1391). «بررسی حیله­ها و ترفندهای قدیمی در سمک عیّار». جستارهای ادبی. ش دوم، صص 103- 132.
Journal of Iranian Studies
Volume 17, Issue 33
September 2018
Pages 197-215

Files

Share

How to cite

Statistics