بزرگمهر بختگان: وزرگ فرمدار یا موبد؟ (نگاهی تازه به شخصیت بزرگمهر از خلال اندرزهایش)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی

10.22103/jis.2024.22551.2557

چکیده

زمینه/هدف: در درازنای تاریخِ چند هزار سالۀ ایران، پیرامون هیچ‌یک از شخصیت‌های تاریخی آن، به اندازۀ بزرگمهر بختگان، وزیر فرزانۀ خسرو انوشیروان، هاله‌ای از ابهام، افسانه و اقوال گوناگون و احیاناً متضاد را فرانگرفته است. به‌طوری‌که در چیستیِ نام، نشان و حتی در وجود تاریخی‌اش نیز میان تاریخ‌شناسان و محققان، اتفاق نظر وجود ندارد. عمدۀ مطالب و آگاهی ما در مورد بزرگمهر، علاوه‌بر پندنامه‌ای که از دیرباز به نام و خامۀ او شناخته می‌شود، همان اطلاعاتی است که از وی در کُتُب تاریخی و ادبی دورۀ اسلامی آمده و بیشتر آن را نیز آموزه‌های اخلاقی و پندها و اندرزهای او شامل می‌شود.
روش/رویکرد: در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه‌ای سعی شده است تا با مطالعه و بررسی متن‌ها و نوشته‌هایی که در آن‌ها به بزرگمهر و اندرزهای او اشاره شده است و کندوکاو در آن پندها، از زاویه‌ای دیگر به فهم شخصیت وی پرداخته شود.
یافته‌ها/نتایج: از مهم‌ترین یافته‌ها نیز می‌توان بدین نکته اشاره کرد که بزرگمهر، دست‌کم در یک دورۀ زمانی، به جامعۀ روحانیان (اندرزگوی) دورۀ ساسانی تعلق داشته و از رهگذر آن به اندرزگویی و نگارش رسالات تعلیمی، آن ‌هم به صورت ویژه و در مقیاس قابل توجهی پرداخته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Bozorgmehr-e Bokhtagan, vozorg farmadar or mobad (A new look at Bozorgmehr`s character through his advices)

نویسنده [English]

  • Sajjad Rahmatian
PhD graduate in Persian language and literature from Kharazmi University.
چکیده [English]

Purpose: In Iran's long history of several thousand years, none of its historical figures has been surrounded by such an aura of ambiguity, legends and various and possibly contradictory sayings as Bozorgmehr-e Bokhtagan, the wise minister Khosrow Anoushirvan. As a result, there is no consensus among historians and researchers about the meaning of the name, the surname, or even its historical existence. Most of our information and knowledge about Bozorgmehr, in addition to the Pandnameh that has been known by his name and work for a long time, is the same information that has been written about him in the historical and literary books of the Islamic period and most of it also includes his moral teachings and advices.
Method and Research: therefore in this research an effort has been made to understand his personality from a different angle by studying and examining the texts and writings in which Bozorgmehr and his advices are mentioned and meditating on these advices.
Findings and Conclusions: Among the most important findings is that Bozorgmehr belonged, at least for a time, to the community of clergy (advisers) of the Sassanid period, through which he gave advice and wrote didactic treatises in a special way and on a significant scale.

کلیدواژه‌ها [English]

  • before Islam
  • advice
  • mobad
  • minister
  • Bozorgmehr-e Bokhtagan
منابع فارسی
اوستا (1392). گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه. تهران: مروارید.
ابن‌بلخی (1385). فارسنامه. تصحیح و تحشیۀ گای لینترانج- رینولد آلن نیکلسون. تهران: اساطیر.
ابن طقطقی، محمد بن علی (1389). الفخری فی آداب السلطانیه و الدول الاسلامیه. ترجمۀ محمد وحید گلپایگانی. تهران: علمی و فرهنگی.
ابن‌مسکویه، احمد بن محمد (2535). جاویدان خرد. ترجمۀ تقی‌الدین محمد شوشتری. به اهتمام منصور ثروتیان. تهران: موسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل شعبۀ تهران.
ابن ندیم، محمد بن اسحق (1381). الفهرست. ترجمه و تحشیۀ محمدرضا تجدد. تهران: اساطیر.
ابن یمین، فخرالدین محمود (بی‌تا). دیوان. به تصحیح و اهتمام حسینعلی باستانی راد. تهران: کتابخانۀ سنایی.
ابوالقاسمی، محسن (1390). دین‌ها و کیش‌های ایرانی در دوران باستان. تهران: هیرمند.
العاکوب، عیسی (1374). تأثیر پند پارسی بر ادب عربی (پژوهشی در ادبیات تطبیقی). ترجمۀ عبدالله شریفی خجسته. تهران: علمی و فرهنگی.
اوشنر دانا (1373). اندرزِ اوشنر دانا. ترجمۀ ابراهیم میرزای ناظر. تهران: هیرمند.
بروسیوس، ماریا (1396). ایرانیان باستان. ترجمۀ مانی صالحی علامه. تهران: نشر ثالث.
بزرگمهر بختگان (1350). اندرزنامۀ بزرگمهر بختگان. ترجمۀ فارسی و آوانویسی لاتین و سنجش آن با شاهنامه از یحیی ماهیار نوابی. اصفهان: دانشگاه اصفهان.
بلعمی، ابوجعفر محمد بن جریر (1353). تاریخ بلعمی. تصحیح محمدتقی بهار. به کوشش محمدپروین گنابادی. تهران: زوار.
بناکتی، داود بن محمد (1348). تاریخ بناکتی. به کوشش جعفر شعار. تهران: انجمن آثار ملی.
بهار، محمدتقی (2535). سبک شناسی یا تاریخ تطوّر نثر فارسی. تهران: کتاب‌های پرستو، با سرمایۀ‌ موسسۀ انتشارات امیرکبیر.
بهار، مهرداد (1390). ادیان آسیایی. تهران: چشمه.
بیانی، شیرین (1398). تاریخ ایران باستان. ج2. تهران: سمت.
بیهقی، محمد بن حسین (1390). تاریخ بیهقی. به کوشش خلیل خطیب‌رهبر. تهران: مهتاب.
پورتجن، پرویز (1357). در شناخت ابن مقفع، فارابی، بزرگمهر و سلمان فارسی. تهران: شباهنگ.
پیرنیا، حسن؛ اقبال آشتیانی، عباس (بی‌تا). تاریخ ایران از آغاز تا انقراض قاجاریه. تهران: کتابفروشی خیام.
تحفه (در اخلاق و سیاست) (1341). به اهتمام محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: بنیاد ترجمه و نشر کتاب.
تحفة‌الملوک (1317). به اهتمام کتابخانۀ تهران. بی‌نا.
تفضلی، احمد (1389). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. به کوشش ژاله آموزگار. تهران: سخن.
تنسر (1354). نامۀ تنسر به گشنسب (پیشگفتار تاریخی، زندگینامۀ تنسر و تاریخ‌گذاری نامۀ او، متن، یادداشت‌ها، واژه‌نامه) از شهرام جلیلیان. اهواز: دانشگاه شهید چمران.
ثعالبی، عبدالملک بن محمد بن اسماعیل (1368). تاریخ ثعالبی (غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم). همراه با ترجمۀ مقدمۀ زُتنبرگ و دیباچۀ مجتبی مینوی. پیش‌گفتار و ترجمه از محمد فضائلی. تهران: نقره.
جاحظ، ابی عثمان عمرو بن بحر (1392). تاج [آیین کشورداری در ایران و اسلام]. یافته احمد زکی پاشا. ترجمۀ حبیب‌الله نوبخت. تهران: آشیانۀ کتاب.
جامی، عبدالرحمن (1379). بهارستان و رسائل. مقدمه و تصحیح اعلاخان عمراُف، محمدجان عمراُف، ابوبکر ظهورالدین. تهران: میراث مکتوب.
جعفری دهقی، محمود (1382). بازشناسی منابع و مآخذ تاریخ ایران باستان. تهران: سمت
حسینی قزوینی، شرف‌الدین فضل‌الله (1383). المعجم فی آثار ملوک العجم. به کوشش احمد فتوحی‌نسب. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
خردنامه (1372). به کوشش منصور ثروت. تهران امیرکبیر.
خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین (1317). دستورالوزراء. تصحیح و مقدمۀ سعید نفیسی. تهران: اقبال.
خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین (1372). مآثرالملوک. به ضمیمۀ خاتمۀ خلاصة‌الاخبار و قانون همایونی. تصحیح میرهاشم محدث. تهران: رسا.
دالوند، حمیدرضا (1399). متون فارسی زردشتی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
درّی، زهرا (1388). «چهرۀ بزرگمهر (برزویه) از ورای تاریخ». تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا). دورۀ یکم. شمارۀ 1. 7- 25.
درّی، زهرا (1390). بزرگمهر حکیم از ورای ادب و تاریخ. تهران: زوّار.
دریایی، تورج (1392). امپراطوری ساسانی. ترجمۀ خشایار بهاری. تهران: فرزان روز.
دهخدا، علی اکبر (1377). لغت‌نامه. ج7. زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی. تهران: دانشگاه تهران.
دهستانی، حسین بن اسعد (1355). ترجمۀ فرج بعد شدّت. نوشتۀ قاضی محسن تنوخی. با مقابله و تصحیح اسماعیل حاکمی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
دینکرد هفتم (1389)، تصحیح متن، نگارش فارسی، واژه‌نامه و یادداشت‌ها از محمدتقی راشد محصل، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین‌بن محمد (1371). محاضرات الادباء و محاورات الشعراء. ترجمه و تألیف محمد صالح بن محمد باقر قزوینی. به اهتمام احمد مجاهد. تهران: سروش.
زرین‌کوب، عبدالحسین (1377). تاریخ مردم ایران. ج 1. تهران: امیرکبیر.
سعدی، مصلح الدین (1376). گلستان. به کوشش خلیل خطیب‌رهبر. تهران: صفی‌علیشاه.
شاکد، شائول (1397). تحول ثنویت: تنوع آرای دینی در عصر ساسانی. ترجمۀ سید احمدرضا قائم مقامی. تهران: نشر ماهی.
شعبانی، رضا (1394). بزرگمهر حکیم. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
شُمُن، ماری لوئیز (1385). «مناصبی از دورۀ ساسانی». جامعه و اقتصاد عصر ساسانی. گردآوری و ترجمۀ حسین کیان‌راد. تهران: سخن.
طبری، محد بن جریر (1383). تاریخ طبری یا تاریخ الرسل و الملوک، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده. تهران: اساطیر.
ظفرنامه (1383). منسوب به شیخ رئیس ابوعلی سینا. با مقدمه و حواشی و تصحیح غلامحسین صدیقی. تهران: انجمن آثار ملی.
ظهیری سمرقندی، محمدبن علی (1349). اغراض السیاسة فی اعراض الریاسة. تصحیح جعفر شعار. تهران: دانشگاه تهران.
عقیلی، سیف‌الدین حاجی بن نظام (1364). آثار الوزرا. تصحیح و تعلیق میرجلال‌الدین حسینی ارموی. تهران: اطلاعات.
عهد اردشیر (1348). گردآوری و تدوین احسان عباس. ترجمۀ محمدعلی امام شوشتری. تهران: انجمن آثار ملی.
غزالی، ابوحامد محمد بن محمد (1317). نصیحة الملوک. با مقدمه و تصحیح و حاشیۀ جلال‌الدین همایی. تهران: کتابخانه طهران.
غزالی، ابوحامد محمد بن محمد (1380). کیمیای سعادت. به کوشش حسین خدیوجم. تهران: علمی و فرهنگی.
فخرالدین علی صفی (1346). لطائف الطوائف. به سعی و اهتمام احمد گلچین معانی. تهران: اقبال.
فرای، ریچارد نلسون (1377). میراث باستانی ایران. ترجمۀ مسعود رجب‌نیا. تهران: علمی و فرهنگی.
فردوسی، ابوالقاسم (1386). شاهنامه. تصحیح جلال خالقی مطلق. تهران: دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
فکری‌پور، کتایون (1388). «وظایف دین‌مردان در ایران باستان». پژوهش‌های تاریخی. دورۀ جدید. شمارۀ 1. 101- 112.
قزوینی، زکریا بن محمد (1373). آثار البلاد و اخبار العباد. ترجمه با اضافات از جهانگیر میرزا قاجار. تصحیح و تکمیل میرهاشم محدث. تهران: امیرکبیر.
کارنامۀ اردشیر بابکان (1389). به اهتمام محمدجواد مشکور. تهران: دنیای کتاب.
کریستن‌سن، آرتور (1314). وضع ملّت و دولت و دربار در دورۀ شاهنشاهی ساسانیان. ترجمۀ مجتبی مینوی. تهران: کمیسیون معارف.
کریستن‌سن، آرتور (1384). ایران در زمان ساسانیان. ترجمۀ غلامرضا رشید یاسمی. ویراستار حسن رضایی باغ‌بیدی. تهران: صدای معاصر.
کریستن‌سن، آرتور (1387). کاوۀ آهنگر و درفش کاویانی. ترجمۀ منیژه احدزادگان آهنی. تهران: طهوری.
 کریستن‌سن، آرتور (1401). داستان بزرجمهر حکیم. ترجمۀ عبدالحسین میکده. تهران: فرهنگ معاصر.
کولسنیکف، آ. ای. (1398). ایران در آستانۀ سقوط ساسانیان. ترجمۀ محمدرفیق یحیایی. تهران: کندوکاو.
گردیزی، ابوسعید عبدالحی (1363). زین‌الاخبار (تاریخ گردیزی). تصحیح عبدالحی حبیبی. تهران: دنیای کتاب.
گزیده‌های زادسپرم (1366). ترجمۀ محمدتقی راشد محصل. تهران: موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
گشتاسب، فرزانه؛ حاجی‌پور، نادیا (الف 1392). اندرز اوشنر دانا. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
گشتاسب، فرزانه؛ حاجی‌پور، نادیا (ب1392). «دست‌نوشته‌ای نو از اندرز اوشنر دانا (دست‌نوشته TD26) ». زبان‌شناخت. سال چهارم، شمارۀ 2 (پیاپی 8). 141- 163.
گیرشمن، رومن (1388). ایران از آغاز تا اسلام. ترجمۀ محمد معین. تهران: علمی و فرهنگی.
لوکونین، ولادیمیر گریگوریویچ (1393). تمدن ایران ساسانی. ترجمۀ عنایت الله رضا. تهران: علمی و فرهنگی.
مبارکشاه (1346). آداب الحرب و الشجاعه. تصحیح احمد سهیلی خوانساری. تهران: اقبال.
مجد خوافی (1391). روضه خلد. مقدمه و تحقیق محمود فرخ. به کوشش حسین خدیو جم. تهران: دانشگاه تهران.
مجمع‌التواریخ و القصص (1318). تصحیح محمدتقی بهار. به همت محمد رمضانی. تهران: کلاله خاور.
محجوب، محمد جعفر (1378). آفرینِ فردوسی. تهران: مروارید. - مرزبان بن رستم (1389). مرزبان نامه. ترجمۀ سعدالدین وراوینی. به کوشش خلیل خطیب رهبر. تهران: صفی علیشاه.
مزداپور، کتایون و دیگران (1395). ادیان و مذاهب در ایران باستان. تهران: سمت.
مستوفی، حمدالله (1381). تاریخ گزیده. تصحیح عبدالحسین نوایی. تهران: امیرکبیر.
مسعودی، علی بن حسین (1382). مروج الذهب و معادن الجواهر. ترجمۀ ابوالقاسم پاینده. تهران: علمی و فرهنگی.
ملطیوی، محمد بن غازی (1351). برید السعاده. به کوشش محمد شیروانی. تهران: دانشگاه تهران. 
منوچهر پسر گشن جم (1397). دادستان دینی (پارۀ دوم). مقدمه، آوانویسی، برگردان فارسی و یادداشت‌ها به همراه متن پهلوی از مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مینوی خرد (1391). تصحیح احمد تفضلی. به کوشش ژاله آموزگار. تهران: توس.
نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (1377). اخلاق محتشمی. با دیباچه و تصحیح محمد تقی دانش‌پژوه. تهران: دانشگاه تهران.
نظام‌الملک، حسن بن علی (1347). سیرالملوک (سیاست‌نامه). به اهتمام هیوبرت دارک. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
نفیسی، سعید (1384). تاریخ اجتماعی ایران از انقراض ساسانیان تا انقراض امویان. به اهتمام عبدالکریم جربزه‌دار. تهران: اساطیر.
نوحه‌خوان، حامد (1399). دیوانیان از ساسانیان تا سامانیان. تهران: ندای تاریخ.
نولدکه، تئودور (1378). تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان. ترجمۀ عباس زریاب خوئی. تهران: انجمن آثار ملی.
نیشابوری، رضی‌الدین ابوجعفر محمد (1341). مکارم اخلاق، با ضمیمۀ گشایش‌نامۀ منسوب به خواجه نصیرالدین طوسی. به کوشش محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: دانشگاه تهران.
ویسهوفر، یوزف (1396). ایران باستان (از 550 پیش از میلاد تا 650 پس از میلاد). ترجمۀ مرتضی ثاقب‌فر. تهران: ققنوس.
هجویری، ابی‌الحسن علی بن عثمان (1304). کشف المحجوب. به سعی و اهتمام و تصحیح والنتین ژوکوفسکی. لنینگراد: دارالعلوم اتّحاد جماهیر شوروی.
هیوم، رابرت ارنست (1391). ادیان زندۀ جهان. ترجمۀ عبدالرحیم گواهی. تهران: علم.
یارشاطر، احسان (1389). «پیشگفتار». کمبریج (مجموعۀ تاریخ ایران). ج 3 قسمت اول. تهران: امیرکبیر.
منابع عربی
ابن‌جوزی، ابوالفرج عبدالرحمان بن علی (1412). المنتظم فی التاریخ الملوک و الامم. دراسة و تحقیق محمد عبدالقادر عطا- مصطفی عبدالقادر عطا. راجعه و صححه نعیم زرزور. بیروت: دارالکتب العلمیه.
ابن قتیبه دینوری (بی‌تا). عیون‌الاخبار. بیروت: دارالکتاب العربی.
الطرطوشی، محمد بن الولید (1990). سراج الملوک. تحقیق جعفر البیاتی. لندن: ریاض الریس لِلکتب و النشر.
العامری نیشابوری، محمد بن یوسف (1336). السعادة و الاسعاد فی سیرة الانسانیه. به اهتمام مجتبی مینوی. تهران: دانشگاه تهران.
الیوسی، الحسن (1402). المحاظرات فی اللغة و الأدب. تحقیق و شرح محمد حجی- احمد شرقاوی. بیروت: دارالغرب الاسلامی.
 جاحظ، ابی عثمان عمرو بن بحر (1418ه). البیان و التبیین. تحقیق و شرح عبدالسلام محمد هارون. قاهره: مکتبة الخانجی.
نهایة‌الارب فی اخبار فرس و العرب (1375). تصحیح محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
منابع لاتین
Elishe (1982). History of Vardan and the Armenian War. Translation and Commentary by R. W Thomson. London: Harvard University Press.
 Stein, Ernst (1920). »Ein Kapitel vom persischen und vom byzantinischen Staate«. Byzantinisch-Neugriechische Jahrbucher. Herausgegeben Von DR. Phil. Nikos A. Bees. Berlin: Byzantinisch-Neugriechischen Jahrbucher.
Khaleghi Motlagh, Jalal (1989). Bozorgmehr-e Boktagan. Encyclopaedia Iranica, Online Edition. Vol. IV, Fasc. 4, pp. 427-429. Available at http://www.iranicaonline.org/articles/ bozorgmehr-e boktagan.