بررسی و چهره‌شناسی امشاسپندان با روی‌کرد به گاهان زرتشت و شاهنامۀ فردوسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

2 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

3 استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران.

چکیده

در نظام باورشناختی مزدیسنان مقولۀ امشاسپندان نقش و ارج معنوی در ساختار جامعۀ انسانی دارد. هر انسانی با پیروی از پیام‌های روحانی امشاسپندان می‌تواند به جایگاه خوش‌بختی جاویدان، در جهان خاکی و مینَوی دسترسی پیدا کند. این مقاله با هدف بررسی و چهره‌شناسی امشاسپندان و صفت‌هایشان در گاهان و شاهنامۀ فردوسی به نگارش درآمده‌است. از این رو کوشش شده‌است تا با ژرف‌کاوی در ساختار واژه‌ها و با شیوۀ توصیفی، تحلیلی، اسنادی و ارزیابی کمّی، ساختار و شناسنامۀ مینوی امشاسپندان با نگرش به گاهان اشو زرتشت و تأثیر آن در شاهنامۀ فردوسی واکاوی و چهره‌شناسی بشود. لفظ و عنوان کلّی «امشاسپند» در گاهان دیده نمی‌شود و چینش و سامان ویژه‌ای ندارد؛ ولی نام‌هایشان و صفاتشان در جای‌جای آن گسترده و مشهود است. در گاهان برای شناسایی اهورا-مزدا به شش نام و صفت اوستایی او: «اشه: aša»، «وُهومَنه: vohu-manah»، «خشثرَه: «xšθara»، «آرمئیتی: ārmiti»، «هئوروتات: haur-vatāt» و «اَمِرتات: amərətāt» بر می‌خوریم. نیز در شاهنامه از نظام‌ امشاسپندی با چینش منظّم، در قالب پنج بیت با نام‌های پارسی: بهمن، اردیبهشت، شهریور، سفندارمذ، خرداد و مرداد یاد شده-است. در فلسفۀ گاهان «امشاسپندان» جلوه‌های فروغ‌مند اهورا‌مزدا، راه خداشناسی و دست‌یابی به آرامش زمینی و مینوی است. این میراث فکری زرتشت و مفاهیم معنوی و مینوی امشاسپندان در شاهنامه، در تار و پود داستان‌ها و بافت حماسی آن کارکرد بنیادین برای پرورش و سازندگی انسان دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

AAn Analysis and Face Recognition of Amesha Spenta with an Approach to the Zoroaster’s Gahan and Ferdowsi’s Shahnameh

نویسندگان [English]

  • Kourosh Zarfatan 1
  • .Mahmoud Sadeghzadeh 2
  • Hadi Heidarynia 3
1 , Ph.D. Persian Language and Literature student ,YazdIslamic Azad University, Iran
2 Assistant Professor of Persian Language and Literature Department, Faculty of Humanities, Yazd branch, Islamic Azad University, Yazd, Iran
3 . Assistant Professor of Farsi Language and Literature, Faculty of Humanities, Yazd Branch, Islamic Azad University, Yazd, Iran
چکیده [English]

In the belief system of Zoroastrianism, Amesha Spenta have spiritual role and value in the structure of human society. Following the spiritual messages of Amesha Spenta, everyone will be able to access the eternal happiness in the material and spiritual worlds. This article aimed to study and recognize the faces of Amesha Spenta and their adjectives in Gahan and Ferdowsi's Shahnameh. Therefore, analyzing the lexical structure applying a descriptive, analytical, documentary and quantitative evaluation method, the study analyzed and face recognized the structure and spiritual identity of Amesha Spenta with an approach to the Zoroaster’s Gahan and its influence on Ferdowsi's Shahnameh. The word Amesha Spenta is not found in the Gahan and it has no special arrangement. But titles and adjectives of Amesha Spenta are widespread and evident in Gahan. In the Gahan, in order to identify Ahura Mazda, we come across six Avestan names and adjectives of Amesha Spenta, i.e. Asha, Vohu-manah, Kshatra, Armaiti, Haurvatat, and Ameretat. Also in Shahnameh, the system of Amesha Spenta is mentioned in the form of five verses with Persian names, i.e. Bahman, Ordibehesht, Shahrivar, Sefandarmaz, Khordad and Mordad. In the wisdom and philosophy of the Gahan, Amesha Spenta are considered the glorious manifestations of Ahura Mazda for theology and attainment of worldly and spiritual tranquility and peace. This intellectual Zoroaster’s heritage and the spiritual concepts of Amesha Spenta in Shahnameh are fundamentally applied in its epic context in order to train and upbring people.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Amesha Spenta
  • Gataha
  • Shahnameh
  • Zoroastrianism
  • Ahura Mazda
  • الف. منابع فارسی

    - آموزگار، ژاله و احمد تفضّلی. (1382). اسطورۀ زندگی زردشت. چاپ پنجم. تهران: چشمه.

    - اوستا. (1389). برگردان ابراهیم پورداوود. تهران: پارمیس.

    - بهار، مهرداد. (1352). اساطیر ایران. چاپ دوم. تهران: نشر بنیاد و فرهنگ ایران.

    - بهار، مهرداد.  (1397). پژوهشی در اساطیر ایران. چاپ سیزدهم. تهران: آگاه.

    - بهرام پژدو، زرتشت. (1338). زراتشت­نامه. به تصحیح محمد دبیر­سیاقی. تهران: کتاب­خانۀ طهوری.

    - بویس، مری. (1386). زرتشتیان، باورها و آداب دینی آن­ها. برگردانِ عسکر بهرامی. چاپ نهم. تهران: ققنوس.

    - بیرونی، ابوریحان. (1363). آثارالباقیه. برگردان اکبر داناسرشت. چاپ سوم. تهران: امیرکبیر.

    - پورداوود، ابراهیم. (1355). فرهنگ ایران باستان. بخش نخست. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران.

    - پورداوود، ابراهیم. (1356). یسنا. جلد یکم و دوم.  به کوشش بهرام فره­وشی. تهران: دانشگاه تهران.

    - ثاقب­فر، مرتضی. (1377). شاهنامۀ فردوسی و فلسفۀ تاریخ ایران. تهران: معین.

    - خالقی مطلق، جلال. (1381). سخن­های دیرینه. به کوشش علی دهباشی. تهران: نشر افکار.

    - خرده­اوستا. (1310). برگردان و گزارش ابراهیم پورداوود. بمبئی: انتشارات انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی و انجمن ایران لیگ بمبئی.

    - خلف تبریزی، محمد­حسین. (1342). برهان قاطع. به کوشش محمد معین. جلد چهارم. چاپ دوم. تهران: ابن‌سینا.

    - دادگی، فرن­بغ. (1369) بُندهش. گزارش و برگردان مهرداد بهار. تهران: توس.

    - دینکرد هفتم. (1389). برگردان محمد­تقی راشد محصّل. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

    - روایت پهلوی. (1367). برگردان مهشید میرفخرایی. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

    - زادسپرم. (1366). گزیده­های زادسپرم. برگردانِ محمد­تقی راشد محصّل. چاپ سوم. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

    - شایست ناشایست. (1369). برگردان کتایون مزداپور. تهران: مؤسسۀ تحقیقات و مطالعات فرهنگی.

    - طغیانی، اسحاق و رحمان قربانی. (1390). «بررسی و تحلیل بازتاب اساطیریِ آب در شاهنامه». کهن­نامۀ ادب پارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. سال دوم، شمارۀ 1، صص 69-86.

    - عفیفی، رحیم. (1374). اساطیر و فرهنگ ایرانی. تهران: توس.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1366). شاهنامه. دفتر یکم. تصحیح جلال خالقی مطلق (با مقدمه و کوشش احسان یار‌شاطر). نیویورک: bibliotheca persica.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1369). شاهنامه. دفتر دوم. به کوشش جلال خالقی مطلق. کالیفرنیا: مزدا.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1371). شاهنامه. دفتر سوم. به کوشش جلال خالقی مطلق. کالیفرنیا و نیویورک: بنیاد میراث ایران.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1373). شاهنامه. دفتر چهارم. به کوشش جلال خالقی مطلق. کالیفرنیا و نیویورک: بنیاد میراث ایران.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1375). شاهنامه. دفتر پنجم. به کوشش جلال خالقی مطلق. کالیفرنیا: انتشارات مزدا با همکاری بنیاد میراث ایران.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1384). شاهنامه. دفتر ششم. به کوشش جلال خالقی مطلق و محمود امید­سالار. نیویورک: بنیاد میراث ایران.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. دفتر هفتم. به کوشش جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی. تهران: مرکز دایرة­المعارف بزرگ اسلامی.

    - فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. دفتر هشتم. به کوشش جلال خالقی مطلق. تهران: مرکز دایرة­­المعارف بزرگ اسلامی.

    - گاتاها. (1383). برگردان آبتین ساسان­فر. تهران: بهجت.

    - لاجوردی، فاطمه. (1396). «جایگاه امشاسپندان در جهان­شناسی مزدایی و نقش آن­ها در سلوک فردی». دو فصل­نامۀ فلسفه و کلام. جاویدان خرد. شمارۀ 31، صص 184-159.

    - معین، محمد. (1364). مجموعه مقالات. به کوشش مهدخت معین. جلد یکم. تهران: معین.

    - معین، محمد. (1388). مزدیسنا و ادب پارسی. جلد یکم. چاپ پنجم. تهران: دانشگاه تهران.

    - مکنزی، دیوید نیل. (1373).  فرهنگ کوچک زبان پهلوی. برگردان مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

    - نویگباور، اوتو. (1375). علوم دقیق در عصر عتیق. برگردان همایون صنعتی­زاده. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

    - نیبرگ، هنریک ساموئل. (1381). دستورنامۀ پهلوی (متن انگلیسی). جلد دوم. تهران: اساطیر، با همکاری مرکز بین­المللی گفتگوی تمدن­ها.

    - نیبرگ، هنریک ساموئل. (1383). دین­های ایران باستان. برگردان سیف­الدین نجم­آبادی. کرمان: دانشگاه باهنر کرمان.

    - وحیدی، حسین. (1355). پژوهشی در منش ملّی و منش پارسایی در ایران. جلد دوم. چاپ دوم. تهران: انتشارات چاپخانۀ زندگی.

    - وحیدی، حسین. (1359). اردی­بهشت و بیگانگی از خود. تهران: سازمان انتشارات اشا.

    - وهمن، فریدون. (1386). دیانت زرتشتی: (سه گفتار از: کای­بار، جِس­پیتر آسموسن و مری بویس). تهران: جامی.

    - هینلز، جان راسل. (1373). شناخت اساطیر ایران. برگردان ژاله آموزگار و احمد تفضّلی. چاپ سوم. تهران: چشمه.

    - یامااوچی، ادوین. ام. (۱۳۹۰). ایران و ادیان باستانی. برگردان منوچهر پزشک. تهران: ققنوس.

    - یشت‌ها. (1377). برگردان و گزارش ابراهیم پورداوود. جلد یکم. تهران: اساطیر.

     

    ب. منابع لاتینی

    • Bartholomae, Christian. Altiranisches Worterbuch, Strasbourg 1904, repr. Berlin, 1961.
    • Boyce, M. (1970). Zoroaster, the priest«, BSOAS (Bulletin of the school if oriental and African studies), vol. XXXIII, PP. 22- 38.
    • Buyaner, D. (2005). On the structure of the Zoroastrian month. Indo Iranian journal . vol. 48, no.3/4, pp. 199- 206.
    • Gray, L. H., (1929). The Foundations of the Iranian Religions. Mumbai.
    • Humbach, H. & Ichaporia, P. (1994). The Heritage of Zarathushtra: A New Translation of His Gāthās, Heidelberg.
    • Humbach, H. & Ichaporia, P. (1975). A History of Zoroastrianism, vol. I., E. J. Brill, leiden.
    • Horn, P. (1983). Grundriss der Neupersischen Etymologie. strassburg.
    • Nyberg H.S (1969-1974) A manual of Pahlavi, I-II, Wiesbaden.