بررسی جایگاه ابزار جنگ در کلیله و دمنه و مقامات حمیدی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دبیر اموزش و پرورش

2 عضو هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

3 استادیار زبان و ادبیات عرب دانشگاه سلمان فارسی کازرون

4 پژوهشگر ازاد

چکیده

«مقامات حمیدی»و«کلیله و دمنه» سرشار از مطالب خواندنی اند که علاوه بر سود فراوان، مقامات حمیدی ما را درشناسایی فرهنگ و آداب مردم آن روزگار یاری می‌رساند،هرچند کلیله و دمنه اثری ترجمه شده است اما چون به زبان فارسی راه یافته این کتاب نیز در خور تأمل و بررسی است، اما یکی از مولفه هایی که در این دو کتاب بدان پرداخته شده، ذکر ابزار رزم است ؛.قدمت رزم افزارها ایران را، به دوران پارینه سنگی می‌رساند این سخن بیانگرآن است که انسان‌ها از دوران گذشته برای بقا همواره در ستیز با طبیعت و حیوانات یا دشمنان بوده اند از این رو تلاش کرده اند جهت دفاع از خود در ساخت رزم افزار‌ها تلاش داشته باشند؛ تحقیق در باب مسائل رزمی و ادوات جنگی از مسائلی است که جای پژوهش و جستجو دارد وبا این پژوهش‌ها، مهم‌ترین ابزارها، تجهیزات و فنون جنگی استفاده شده در هر دوره از حکومت‌های کشور، مشخص خواهد شد، از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه به بررسی ادوات جنگی و رزمی در کتاب مقامات قاضی حمید الدین و کتاب کلیله و دمنه ابوالمعالی نصرالله منشی می‌پردازد . در واقع «کلیله و دمنه» و « مقامات حمیدی » کتب نظامی نیستند که در آن به وفور به ابزار نظامی اشاره داشته باشد و آن تعدادی هم که در این دو کتاب آمده برای توضیح بیشتر و تکمیل تشبیهات است. ا

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Study of the Position of Battle Tools in “Hamidi Authorities” and “Kelila Wa Demna”

نویسندگان [English]

  • ali askar rostamiabu saeidi 2
  • farhad barati 3
  • omid rosta 4
2 , Faculty member of Persian Language and Literature Department, Salman Farsi University
3 salman farsi kazeroun
4 tehram
چکیده [English]

“Hamidi Authorities” and “Kelila Wa Demna” are full of readable material that, in addition to great benefits, helps us to identify the culture and customs of the people of that time, but one of the components addressed in these two books is the mention of tools, is The Military equipment and weapons of the time. The antiquity of armaments dates Iran to the Paleolithic era. This indicates that humans have always been in conflict with nature and animals or enemies for survival, so they have tried to defend themselves in the manufacture of ammunition. Research on The battle issues and weapons is one of the issues that hides a lot of research and search in depth and with this research, the most important tools, equipment and techniques used in each period of the governments of Iran, will be identified. This research uses a descriptive-analytical method and using library tools to examine military and combat equipment in the book of Hamidi Authorities by Ghazi Hamiduddin and it is determined that “Kelila Wa Demna” and “Hamidi Authorities”are not military books in which there are many Military tools mentioned and the number mentioned in these two books is for further explanation and completion of similes. Almost none of the tools mentioned in the book “Kelila Wa Demna” and “Hamidi Authorities” have been used for military purposes and war scenes; However, sometimes these weapons were used in the book of the authorities for self-defense.

کلیدواژه‌ها [English]

  • «Hamidi Authorities»،« Kelila Wa Demna»،«Military equipment
  • weapons»،«self-defense»
  • ازغندی، علیرضا. (1377). ارتش و سیاست. چاپ دوم، تهران، نشر قومس.
  • اسدی طوسی، ابومنصور علی بن احمد. (1319). لغت فرس. تصحیح و اهتمام، عباس اقبال آشتیانی، تهران، مجلس.
  • انجوی شیرازی، میر جمال الدین حسین. (1351). فرهنگ جهانگیری. مشهد، دانشگاه فردوسی
  • انزابی نژاد، رضا. (1365). مقامات حمیدی. تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
  • انوری، حسن. (1355). اصطلاحات دیوانی دوره غزنوی و سلجوقی. تهران: انتشارات طهوری.
  • .انوری. (1347). دیوان انوری. به اهتمام محمد تقی مدرس رضوی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر آثار.
  • باسورث، ادموند کلیفورد. (1378). تاریخ غزنویان. ترجمه حسن انوشه، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر.
  • بلخی، ابوشکور. (1393). آفرین‌نامه. به کوشش هاشم محمدی، تهران، بهمن آرا.
  • بیهقی، ابوالفضل محمدبن حسین. (1387). تاریخ بیهقی. تهران: مهتاب.
  • پادشاه، محمد. (1363). فرهنگ آنندراج. تهران، کتابفروشی خیام.
  • تبریزی، محمدحسین بن خلف. (1362). برهان قاطع. به اهتمام دکتر محمد معین، چ پنجم، تهران: امیرکبیر.
  • دقیقی طوسی، ابومنصور محمد بن احمد. (1367). دیوان. به اهتمام محمد جواد شریعت، تهران، بی نا.
  • دهخدا، علیاکبر. (1377). لغتنامه. تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
  • جوینی، علاء الدین عطالپ ملک محمد. (1394). تاریخ جهانگشای جوینی. تهران، نگاه.
  • خاقانی، بدیل بن علی. (1357). دیوان. به اهتمام ضیاء تلدین سجادی، تهران، زوار.
  • رودکی، ابو عبداله جعفر بند محمد. (1384). دیوان رودکی. به کوشش منوچهر دانش پژوه، تهران، دوستان.
  • سنایی غزنوی. (1366). دیوان سنایی. به کوشش ذبیح الله صفا، تهران، فردوسی.
  • فرخی سیستانی. (1335). دیوان فرخی. به کوشش محمد دبیر سیاقی، تهران، اقبال.
  • عتبی، محمد بن عبدالجبار. (1374). تاریخ یمینی. مصحح جعفر شعار، مترجم جعفر شعار، مترجم ناصح بن مظفر جرفادقانی، تهران، علمی و فرهنگی.
  • عزالدین کاشانی، محمد بن علی. (1394). مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه. به تصحیح جلال الدین همایی، تهران، سخن.
  • عنصری. (1322). دیوان عنصری. به کوشش سید محمد دبیر سیاقی، تهران، احمدی.
  • فردوسی، ابوالقاسم. (1381). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق و دیگران. تهران،دایرهالمعارف بزرگ اسلامی.
  • مختاری، عثمان بن عمر. (1382). دیوان عثمان مختاری. به کوشش جلال الدین همایی، تهران، علمی و فرهنگی.
  • مسعود سعد سلمان. (1362). دیوان مسعود سعد. با مقدمه ناصر هیری، تهران، ولیعصر.
  • معزی، محمد بن عبدالملک نیشابوری. (1318). دیوان معزی. با مقدمه و حواشی عباس اقبال، تهران، کتابفروشی اسلامیه.
  • معین، دکترمحمد. (1375). فرهنگ فارسی. دوره شش جلدی، چ نهم، تهران: امیرکبیر.
  • نصرالله منشی، ابوالمعالی. (1389). کلیله ودمنه. تصحیح مجتبی مینوی، تهران، نگاه.
  • نفیسی، علی اکبر. (1355). فرهنگ نفیسی. (ناظم الطبا) با مقدمه علی فروغی، تهران، کتابفروشی خیام.
  • هدایت، رضا قلی بن هادی. (1399). فرهنگ انجمن آرا. به تصحیح بهمن افشاری آقاجری، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی.